Thursday, May 16, 2013

Kumar Sanu ६ किलोमीटर

६ किलोमीटर 



वेळ १०.३० कुमार सानू यांची संगीत रजनी संपउन आम्ही घराच्या दिशेने निघालो होतो.त्यांना भेटण्याची प्रचंड इछ्या होती पण चाहत्यांनी गराडा घातल्यामुळे भेट नाही झाली. तेवड्यात आमच्या गाडीच्या बाजूने एक कार जात होती.त्यामाद्धे कुमारजी होते.ते गाडीची काच खाली करून मुंबई कडे जाण्याचा रस्ता विचारात होते आणि त्यांच्या बाजूलाच बाईक वर असणारा तरुण नीटसा पत्ता सांगत नव्हता.एक मोठा पार्श्व गायक आपल्या बाजूला असल्याची कल्पना त्याला नसावी.त्यांना व्यवस्थित पत्ता सांगावा म्हणून आम्ही गाडी थोडी पुढे घेतली.आम्ही जशी गाडी पुढे घेतली तसे . . .
कुमार सानू - "भाई मुंबई जानेका रस्ता कहासे है"
मी - सर . . . . (पत्ता सांगितला) सर हम भी वही जा राहे है. आप हमारी गाडी को फोलो करे.(वास्तविक आमचा रस्ता मागेच गेला होता पण कुमारजी यांच्या नादात आम्ही पुढे आलो होतो.)
(काही वेळ प्रवास . . . जस जसा मुंबई पुणे महामार्ग जवळ यायला लागला तसतसे काही क्षणासाठी सोबत असलेले आम्ही वाटसरू काही क्षणात आपापल्या मार्गाने वेगळे होणार.त्यामुळे शेवटी न बोलल्याची खंत राहू नये म्हणून आम्ही गाडी त्यांच्या बरोबरीने घेतली.)
मी - कुमारजी मुंबई-पुना हाई-वे पास मे हि है.हमने आपसे झुट कहा. हमारा घर वही पास मे था बस आपसे दो शब्द केह सकू इस लिये हम यहां तक आये.
कुमारजी - (हसून) हा वो मुझे पता चला . . . आपके सभी गाणे खास कर एक लाडकी को देखा तो ऐसा लगा,रूठ न जन तुमसे काहु तो (१९४२ लव स्टोरी),तू मिले दिल खिले (क्रिमिनल),तुझे देखा तो ये जाना सनम (दिलवाले दुल्हनिया ले जायेंगे),धीरे धीरे से मेरी जिंदगी मे आणा (आशिकी),दिल है कि मानता नही,रात कली एक खाव्बो मे आई . . .
ये सब गाणे मै रोज सूनता हु.
कुमारजी - (चेहऱ्यावर हास्य)
(तेवढ्यात पुणे मुंबई रोड आला)
मी - सर आपसे बात करके बडा हि अछ्या लगा.जरूर आपसे और भी मिलनेकी कि और आपके अच्छे अच्छे गीत सूनने कि इच्छा है.
कुमारजी - बेटा मुझे भी बोहोत अच्छा लागा आपसे मिलके.जरूर मिलेंगे . . .
मी - बोहोत बोहोत धन्यवाद सर . . . अगली बर आपके साथ फोटो भी निकालना है.
कुमारजी - अभी निकालो.
मी - हा सर . . .
कुमारजी - कोई बात नाही आजाओ.
(त्यांनी गाडी बाजूला घेतली आम्ही एक सुंदर फोटो काढला. आणि एक अविस्मरणीय आठवण घेऊन घरी निघालो.)



मुंबई पुणे महामार्गावर काढलेल हे छायाचित्र कायम स्मरणात राहील . . .

- श्रीनिवास कुलकर्णी. 

No comments:

Post a Comment